Prijsvraag
140m2 BVO
2001

Opdrachtgever: Nieuwspoort, International Press Agency,Den Haag

Er bestaat een tendens in de maatschappij die gekenmerkt wordt door een streven naar vrijheid. De manier waarop naar deze vrijheid gezocht wordt is uiterst individueel en kent een hoge zoeksnelheid. Dat wat nu mijn ultieme vrijheid en een weerslag van mijn individu is, kan over enkele jaren achterhaald zijn. Vrijheid bestaat bij de gratie van het kunnen maken van keuzes en tegelijkertijd de hoeveelheid keuzes kunnen overzien. Dit geldt zowel voor de fysieke wereld om ons heen als onze contacten met andere mensen. Vrijheid vereist een balans tussen het individu en het collectief: vrijheid vereist grenzen.Het ontwerp voor dit huis speelt in op de hierboven beschreven observatie. De altijd verschuivende eisen ten behoeve van de persoonlijke vrijheid wordt opgevangen door alle binnenwanden van het huis verplaatsbaar te maken. Het verplaatsen vindt echter plaats binnen een zeer rigide systeem, bestaande uit een grid met 9 zones. De wanden zijn zodanig in dit grid te plaatsen dat de ruimtebehoefte voor verschillende samenstellingen van individuen te regelen is. Aan dit fysieke systeem wordt een eenduidig mentaal uitgangspunt gekoppeld. Elke beweging van de wanden is terug te voeren op de keuze tussen individuele bewegingsvrijheid in het huis en de plek die dit bewegen inneemt in het collectieve systeem. Een keuze voor interne privacy levert een opening naar de omgeving op. Omgekeerd resulteert maximale privacy ten opzichte van de buitenwereld in een maximale interne openheid.Het principe van de directe wisselwerking tussen interieur en buitenwereld wordt doorgezet in de structuur en materialisatie van het gehele huis. Wanneer alle aandacht intern gericht is, levert dit een geabstraheerde, koele en reflectieve ruimte op. Vanuit het interieur gezien hebben de schuifwanden in deze positie een witte toplaag. Alleen de horizontale oppervlakken dragen een herinnering aan hun oorsprong met zich mee: het plafond is lichtblauw hoogglans gelakt als herinnering aan de lucht en de vloer is van licht grijs/groene hardsteen als herinnering aan de aarde. Het plafond wordt doorsneden met lichtspleten ter plaatse van de gridlijnen waar "gewoonlijk" de draagstructuur zou moeten staan. Het resultaat is een ruimte ontdaan van zijn zwaarte en prikkelingen van buiten. Bescherming ontstaat door fysieke negatie.De transformatie van het huis naar een privater innerlijk, resulteert in een opening van de gevel. De elementen die de afsluiting mogelijk maakten, worden het interieur in getrokken waarbij de zachte, natuurlijke kant van de schuifwanden (eikenhout) naar binnen komt zetten. De opening van de ruimte verandert dus ook de tactiliteit van de ruimte. Verwarming ontstaat door opening. De gelijkwaardigheid van de ruimtes (er is immers geen hiërarchie in het huis aanwezig) vergroot het naar binnen trekken van de natuur. Het licht zal in elke ruimte anders zijn, en de onderlinge neutraliteit van de ruimtes legt hier de nadruk op.
Waar is nu de bescherming gebleven? De opbouw van de wanden is zodanig dat de wanden met de kolommen verbonden moeten worden voor een maximale geluidsisolatie. Door de verbinding lijken ze een geheel te zijn. In je ervaring worden de wanden dragend en krijgen zwaarte.

Publicatie:
Droomhuizen, 2001; V+K Publishing, Blaricum